سرچشمه...
برچسب : نویسنده : عباسعلی دادار adadar بازدید : 109
اعتیاد در دانش آموزان
در گذشته استعمال مواد مخدر تنها مختص به افراد بالای ٥٠ سال بود. طی دو دهه گذشته سن اعتیاد به بیست سالگی رسید و امروزه سن گرایش به مواد مخدر و استعمال آن به دوره نوجوانی یا به عبارت دیگر ١٤ - ١٣ سالگی رسیده است. شیوع گسترده مواد مخدر در جامعه و به تبع آن معتاد شدن عده زیادی از افراد بویژه جوانان و نوجوانان امروزه به صورت یكی از معضلات تقریبا غیرقابل حل در ایران در آمده است. گسترش انواع مواد مخدر ودر دسترس بودن و تغییر الگوی شیوههای مصرف سبب شده كه عده زیادی از جوانان و نوجوانان به استعمال این مواد گرایش پیدا كرده و زمینهساز بروز مشكلات فراوان برای خود، خانواده و جامعه شوند.
یكی از مسائلی كه طی دهه اخیر مسوولان مربوطه را با چالشهای فراوانی روبرو ساخته و آنان را به ارایه راهكارهای پیشگیرانه و بازدارنده واداشته بود، مساله شیوع مواد مخدر و گسترش اعتیاد در دانشگاهها بود كه خوشبختانه با پیگیریهای مستمر این مساله تا حدودی كنترل شد اما هیچ گاه از بین نرفت. امروزه مسوولان با مسالهیی جدید روبرو شدهاند كه همان راهیابی انواع مواد مخدر سنتی و شیمیایی به مدارس بخصوص در مقاطع تحصیلی راهنمایی و دبیرستان است. شاید بتوان مدعی شد كه یكی از علتهای رواج این معضل قابل دسترس بودن انواع مواد مخدر است. مواد مخدر به قدری فراوان است كه هر كسی میتواند با صرف مدت زمان اندكی در هر نقطه از شهر نسبت به تهیه و خرید این مواد اقدام كند.
●تبعات گرایش به اعتیاد گرایش به سوی مواد مخدر و استعمال آن تبعات مختلف و جبرانناپذیری به دنبال دارد كه میتوان به ترك تحصیل،گرایش به سمت دوستان ناباب، سرقت، نزاعهای خیابانی و خانوادگی و... اشاره كرد. دكتر شایان مهر در این رابطه معتقد است: از مهمترین تبعات پایین آمدن سن اعتیاد میتوان به امكان سرایت سریع آن به سایر افراد خانواده اشاره كرد. زیرا امروزه اعتیاد با سرعتی همهگیر میتواند یك خانواده را درگیر كند.
●تاثیر گروه همسالان عدهیی از كارشناسان یكی از دلایل گرایش نوجوانان و بخصوص دانشآموزان به استعمال موادمخدر را مربوط به تاثیر گروه همسالان و دوستان میدانند. به گفته این عده گروه همسالان در گرایش به اعتیاد دانشآموزان مقاطع راهنمایی و دبیرستان نقش بسزایی دارند. طبق تاكید كارشناسان آنان الگوپذیری و تاثیرپذیری بیشتری از گروه همسالان و دوستان خود نسبت به والدینشان دارند. این مساله حتی در نحوه لباس پوشیدن، صحبت كردن، تفریحات و سرگرمیها و... نوجوانان مشهود است. این در حالی است كه متاسفانه تاكنون مسوولان و كادر آموزشی از مساله مهمتری غافل بودهاند. آنچه متاسفانه تاكنون مورد توجه قرار نگرفته نحوه آموزش دانشآموزان در مقطع ابتدایی بوده است. در اینجا این سوال مطرح میشود كه مسوولان و كادر آموزش مدارس در مقطع ابتدایی برای پیشگیری از گرایش به اعتیاد در میان دانشآموزان چه اقداماتی انجام دادهاند؟ شرایط خانوادگی و نحوه تربیت دانشآموزان چگونه بوده است؟ اینها سوالاتی است كه باید توسط كارشناسان و مسوولان پاسخ داده شوند.
●نقش معلمان و مربیان بسیاری از دانشآموزان نه تنها اندكی تاثیرپذیری از والدین نداشته بلكه از معلمان و مربیان آموزشی و تربیتی مدارس نیز به دلیل عدم وجود رابطهیی صمیمی و دو سویه الگوبرداری نكرده و تقریباص نسبت به صحبتها و رفتار مربیان خود بی تفاوت هستند. دلیل این مساله را نمیتوان تنها بیتوجهی دانشآموزان دانست بلكه متاسفانه معلمان و دبیران مدارس نیز به دلیل عدم آموزشهای مناسب نمیتوانند با دانشآموزان ارتباط برقرار كرده و ترجیح میدهند كه فقط مشكلات درسی دانشآموزان را حل كنند و رفع مشكلات و كمبودهای روحی، روانی و عاطفی دانشآموزان را به خانواده و بیرون از مدرسه ارجاع میدهند.
سرچشمه...برچسب : نویسنده : عباسعلی دادار adadar بازدید : 116